Lecher-antenne
De Lecher-antenne is vernoemd naar de Duitse fysicus Ernst Lecher (1856-1926), die in 1890 voor het eerst de snelheid van elektromagnetische golven onderzocht. De huidige antenne is ontworpen door de Duitse natuurkundige R. Schneider.
De Lecher-antenne bestaat uit een kunststof plaatje van epoxyglasvezel met daarop twee parallel lopende koperen lijnen. Het kunststof plaatje is voorzien van een maatverdeling waarop met behulp van een schuifje diverse frequenties kunnen worden ingesteld. Aan de onderzijde van het kunststof plaatje zijn twee handgrepen bevestigd. In één van de handgrepen zit een magnetisch staafje, hiermee kan naar keuze een positieve of negatieve polariteit ingesteld worden.
Wat meet de Lecher-antenne?
De Lecher-antenne is een meetinstrument waarmee onder andere de vitaliteit van weefsels en organen kan worden gemeten. Ieder orgaan, weefsel of aandoening bevat energie welke gemeten kan worden met een frequentie. Deze frequentie is voor ieder orgaan of weefsel uniek, deze wordt ingesteld op de Lecher-antenne waardoor de energie van het betreffende orgaan of weefsel gemeten kan worden. Tijdens het meten worden het aantal slagen van de Lecher-antenne geteld; de verhouding tussen de positieve en negatieve waarden bepaalt in welke mate het orgaan of weefsel in balans is. Daarnaast kan de Lecher-antenne een bevestiging geven over de doeltreffendheid van bepaalde medicatie of supplementen die een dier gebruikt en wat de invloed daarvan op een bepaald orgaan is.
Wanneer een dier helemaal is doorgemeten, kan er aan de hand van de waardes bekeken worden waar de grootste problemen vandaan komen en welke behandeling ingezet gaat worden. Hierbij wordt de gevonden en gegeven informatie uit het intakegesprek natuurlijk ook meegenomen.
